Sanatorium voor tuberculose patiënten

Zonnestraal was een sanatorium voor tuberculose patiënten. De patiënten verbleven er vanaf eind 1920 tot medio 1950. Ze bleven minstens een jaar op Zonnestraal. In het hoofdgebouw bevonden zich de onderzoeks- en operatieruimten, en de ruimte die diende voor collectief samenzijn zoals de eetzaal en evenementenzaal. De paviljoens bevatten een conversatiezaal en vleugels met individuele patiëntenkamers.

Vanuit de kamers kon het bed op het balkon worden gereden. Op het balkon lag de patiënt in de open lucht en in de zon, en had hij zicht op het open veld aan de zuidzijde, op de toekomst. Zonnestraal weerspiegelt de pure vorm van de vertaling van het functionele en architectonische concept van licht, lucht en hygiëne. Essenties van het modernisme en het herstel van tuberculose. Het overvloedige heldere glas, gevat in de smalle profielen van de stalen ramen in de blauwe kleur van de lucht, lijkt niet aanwezig; tussen de betonnen constructiedelen wordt slechts licht en lucht ervaren. De natuur vormt met de afwisseling van de seizoenen de wandversiering door de wanden van glas.